Τα σκάνδαλα της Χούντας

Ένα επιχείρημα των σημερινών θιασωτών της Χούντας, δηλαδή των χρυσαυγιτών και άλλων ακροδεξιών, είναι ότι ''οι χουντικοί πέθαναν στην ψάθα'' ή ότι η Χούντα αντιμετώπισε την ''φαυλοκρατία'' και τη ''διαφθορά του πολιτικού συστήματος''. Στην πραγματικότητα, στα χρόνια της δικτατορίας έγινε ένα μεγάλο ''πάρτυ'' υπεξαίρεσης χρημάτων, ρουσφετιών και σκανδάλων. Οι χουντικοί έφτασαν σε τέτοιο σημείο που μέχρι και ο γνωστός προπαγανδιστής της δικτατορίας Σάββας Κωνσταντόπουλος αναγκάστηκε να γράψει: ''Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νεο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή, κοκ)''.

Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να κάνουν οι ηγέτες της χούντας, ήταν να αυγατίσουν τα εισοδήματά τους. Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε (από 23.600 σε 45.000 δρχ), των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, ενώ θεσπίστηκαν -για πρώτη φορά- ημερήσια «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα.

Τα μεγαλύτερα σκάνδαλα αφορούσαν συμβάσεις με ντόπια και ξένα μονοπώλια, όπως η σύμβαση με την αμερικάνικη πολυεθνική Litton και η σύμβαση της Εγνατίας. Το δημόσιο, κατέβαλε στην Litton 1.200.000 δολάρια ενώ είχε σκοπό να τις καταβάλλει συνολικά 800.000.000 δολάρια με αιτιολογία κάποιες δήθεν έρευνες που θα γίνονταν από την εταιρεία με σκοπό την ανάπτυξη κάποιων περιοχών της Ελλάδας. Απίστευτα επαχθής ήταν και η σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας, που ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ (ΦΕΚ 1969/Α/15). Το δημόσιο έβαζε 45 απ’ τα 150 εκατομμύρια δολάρια του έργου, «διευκόλυνε» τον «επενδυτή» με ομόλογα 80.000.000 κι εγγυόταν για τα δάνειά του. Το έργο θα γινόταν από έλληνες υπεργολάβους, ενώ ο «ανάδοχος» θα φρόντιζε απλώς για μελέτες και δάνεια, εισπράττοντας αμοιβή 14% επί των εξόδων (συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας χρηματοδότησης)! Τελικά ο Μακντόναλντ δεν έμεινε ευχαριστημένος από την εξέλιξη του έργου και έφυγε. Το δημόσιο όμως ζημιώθηκε με 1,5 δισεκατομμύριο δρχ.

Εκατομμύρια αρπάχτηκαν επίσης απο τους χουντικούς για την κατασκευή του ''Ναού του Σωτήρος'', το περιβόητο ''Τάμα του Έθνους". Για την κατασκευή του ναού, μαζεύτηκαν περίπου 450 εκατομμύρια δραχμές, με πολλά από αυτά τα χρήματα να προέρχονται από υποχρεωτικές ''εισφορές'' των δημοσίων υπαλλήλων. Μετά τη Χούντα, στο ταμείο βρέθηκαν περίπου 47 εκατομμύρια. Πάνω από 400 εκατομμύρια δρχ είχαν κάνει ''φτερά''...

Συνηθισμένο φαινόμενο ήταν η «τακτοποίηση» του συγγενικού περιβάλλοντος των δικτατόρων: Ο Μακαρέζος διόρισε υπουργό Γεωργίας (κι αργότερα Βορείου Ελλάδος) τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου. Ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο Γ.Γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών. Ο γαμπρός του Παττακού Αντρέας Μεϊντάσης επιδόθηκε σε μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων –από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ της Κλαυθμώνος μέχρι μια τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου, ύψους 1.109.000 δρχ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της Χούντας το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 190%. Από 31,5 δισ δρχ στις 31 Μαρτίου 1967, ξεπέρασε τα 91 δισ δρχ στις 30 Ιουνίου 1974, σύμφωνα με δήλωση του Ι. Πεσμαζόγλου, μεταδικτατορικού υπουργού Οικονομικών.

21η Απριλίου: Τότε και σήμερα.

Την 21η Απριλίου του 1967, η διακυβέρνηση της χώρας πέρασε από τα αστικά κόμματα σε τμήματα δυνάμεων του στρατού. Το πραξικόπημα (με αρχηγούς τους αξιωματικούς Παπαδόπουλο-Παττακό-Μακαρέζο) έγινε στο όνομα του υποτιθέμενου ''κομμουνιστικού κινδύνου''. Αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά πως ο αντικομμουνισμός είναι πάντοτε προπομπός συνολικότερων αντιλαϊκών σχεδίων, έχει στο στόχαστρο συνολικά το λαό, τη νεολαία, το κίνημα.

Οι λόγοι που επέβαλαν τη δικτατορία ήταν η εξυπηρέτηση εσωτερικών αναγκών του συστήματος, καθώς υπήρχαν αντιθέσεις ανάμεσα σε αστικά κόμματα και το Παλάτι. Πιο συγκεκριμένα, τον Ιούλιο του 1965 σημειώθηκε σοβαρό ρήγμα στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος Ένωση Κέντρου γνωστό και ως Αποστασία του 1965 ή Ιουλιανά. Αφορμή υπήρξε η απόφαση του Γεωργίου Παπανδρέου να αντικαταστήσει τον Πέτρο Γαρουφαλιά από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης και η άρνηση του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου Β' να υπογράψει το σχετικό διάταγμα, αν ο διάδοχος του Γαρουφαλιά δεν απολάμβανε της απόλυτης εμπιστοσύνης του. Ο Γ. Παπανδρέου αναγκάστηκε από τον Κωνσταντίνο να παραιτηθεί στις 15 Ιουλίου 1965. Ο Κωνσταντίνος σχημάτισε κυβερνήσεις με τη συμμετοχή βουλευτών της Ένωσης Κέντρου (αποστατών) που εγκατέλειψαν τον Γεώργιο Παπανδρέου. Όλη η περίοδος που ακολούθησε χαρακτηρίζεται γενικότερα ως περίοδος πολιτικής ανωμαλίας.

Η σύγκρουση είχε και οικονομικά αίτια: Όταν η Ένωση Κέντρου ανήλθε στην εξουσία, ο Παπανδρέου είχε επιβάλει στον εκατομμυριούχο μεγαλοεπενδυτή Τομ Πάπας την επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων για τα διυλιστήρια της ESSO (της σημερινής ΕΚΟ). Ο Πάπας αντέδρασε και πίεζε την ελληνική κυβέρνηση, μέσω των διασυνδέσεων που είχε με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, να σταματήσει τις "σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις"... Τελικά το φθινόπωρο του 1964, η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου υποχρέωσε τον Τομ Πάπας να υπογράψει νέα σύμβαση με την ESSO PAPAS, καταργώντας τα περισσότερα από τα μονοπώλια που είχε. Η CIA, η πολυεθνική Esso και το αφεντικό της δεν υποχώρησαν αλλά υπονόμευαν την κυβέρνηση Παπανδρέου, χρημάτιζαν βουλευτές της Ένωσης Κέντρου για να αποστατήσουν, ενώ τη σχέση του με τη CIA παραδέχθηκε ο ίδιος ο Πάπας, σε συνέντευξη που έδωσε στο Φρέντυ Γερμανό. Η Χούντα των συνταγματαρχών λοιπόν, ήρθε για να στηρίξει τα συμφέροντα ενός τμήματος της αστικής τάξης (των πλουσίων δηλαδή) το οποίο ερχόταν σε σύγκρουση με ένα άλλο τμήμα της ίδιας τάξης.

Ουσιαστικά, η εξουσία δεν άλλαξε χέρια, την κρατούσαν οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια. Αυτό που άλλαξε ήταν η μορφή άσκησής της. Η δικτατορία ήταν ένα καθεστώς τρόμου  με εξορίες, βασανιστήρια, φυλακές και εκτελέσεις που υπεράσπιζε την εξουσία των μονοπωλίων. Το κεφάλαιο βγήκε ενισχυμένο από τη Χούντα. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος είχε πει στους εφοπλιστές: "Έλθετε προς ημάς και πέστε μας τι θέλετε. Εκ προοιμίου σας βεβαιώ, ότι η κυβέρνησις θα σας το δώσει".

Τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών εκτινάχθηκαν, ενώ εντάθηκε η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τσακίστηκε το εργατικό κίνημα με το βούρδουλα της καταστολής. Αυτό το καθεστώς υμνούν σήμερα οι ναζί μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής, που είχε στα όπα-όπα το κεφάλαιο και τα κέρδη του, και στον ''γύψο'' το λαό, τη νεολαία, τις ανάγκες και τους αγώνες τους. 

Βέβαια, ο λαός δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Παρά τις δυσκολίες της εποχής (καταστολή, αστυνομοκρατία, χαφιεδοφοβία, απαγόρευση συναθροίσεων πάνω από 3 άτομα) και παρά την διάσπαση του ΚΚΕ (το οποίο τότε πρωτοστατούσε στους λαϊκούς αγώνες) ο λαός αντιστάθηκε. Έγιναν ξαφνικές διαδηλώσεις μικρής χρονικής διάρκειας, αυθόρμητες πορείες με αφορμή τις κηδείες του ποιητή Γ. Σεφέρη και του Γ. Παπανδρέου, αναγραφές συνθημάτων στους τοίχους, ρίψη προκυρήξεων, ακόμη και βομβιστικές ενέργειες αλλά και απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου από τον Αλέξανδρο Παναγούλη μέχρι που φτάσαμε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και στην πτώση της δικτατορίας.

Σήμερα, στις 21 Απριλίου του 2014 υπάρχουν ακόμα χουντικοί και φιλο-χουντικοί μέσα στην κυβέρνηση. Ο πρόσφατα διορισμένος διευθυντής της Ν.Δ. Ηλίας Φιλιππακόπουλος υπήρξε πρόεδρος των διορισμένων από τη Χούντα φοιτητικών συλλόγων. Ο υπουργός υγείας Άδωνις Γεωργιάδης είναι γνωστός υμνητής της Χούντας καθώς και ο Φαήλος Κρανιδιώτης. Ο βουλευτής Μάκης Βορίδης ήταν στην ΕΠΕΝ, την οργάνωση που ίδρυσε ο Παπαδόπουλος μέσα από τη φυλακή, μετά την πτώση της Χούντας, κλπ.

Το χειρότερο όμως είναι ότι και η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης θυμίζει τη Χούντα των συνταγματαρχών. Οι απαγορεύσεις συγκεντρώσεων ανακοινώνονται κάθε φορά που η Μέρκελ έρχεται στην Αθήνα. Τα χημικά και το ξύλο από τα ΜΑΤ είναι συχνότατο φαινόμενο. Απεργοί επιστρατεύονται, δημοσιογράφοι απολύονται επειδή είπαν την άποψή τους (περίπτωση Αρβανίτη-Κατσίμη), άλλοι διώκονται (Βαξεβάνης-υπόθεση Λίστας Λαγκάρντ). Τώρα που ο λαός βρίσκεται απέναντι στην αναβίωση του φασισμού και της χουντικής πολιτικής, η αντίσταση πρέπει να γίνει καθήκον του λαού.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Καλωσόρισμα - Ποιοι είμαστε

Σας καλωσορίζουμε στο διαδικτυακό μας ιστότοπο ο οποίος δημιουργήθηκε με σκοπό την καλύτερη επικοινωνία των μελών και των υποστηρικτών της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας Σαλαμίνας. Εδώ θα αναρτούμε άρθρα σχετικά με δράσεις μας καθώς και σχολιασμούς της επικαιρότητας.

Ποιοι είμαστε 

Η Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Σαλαμίνας δημιουργήθηκε με σκοπό την απομάκρυνση του κόσμου της Σαλαμίνας από τις καταστροφικές ιδέες του φασισμού/ναζισμού. Η παρουσία νοσταλγών του Χίτλερ στο νησί δεν αποτελεί σημερινό φαινόμενο αλλά φαινομένο πολλών ετών. Το ανησυχητικό, όμως, είναι η στροφή μεγάλης μερίδας της νεολαίας της Σαλαμίνας στα φασιστικά ιδεώδη κάτι που πρέπει να σταματήσει άμεσα.

Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από φυλή, φύλο, χρώμα, θρησκεία και εθνικότητα έχουμε ίσα και αναφαίρετα δικαιώματα. Δικαιώματα όπως την ελεύθερη πρόσβαση σε δωρεάν παιδεία, υγεία και κοινωνικές παροχές για εργαζόμενους και ανέργους. Πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν “λαθραίοι” άνθρωποι, δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες, μόνο πρόσφυγες που αναζητούν μια νέα πατρίδα γιατί η δικιά τους είτε δεν έχει τον τρόπο να τους θρέψει είτε βομβαρδίζεται από το ΝΑΤΟ. 

Επιπλέον, υποστηρίζουμε πως η ενότητα ντόπιων και μεταναστών στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες είναι ο μόνος τρόπος να αντισταθούμε στην βαρβαρότητα του κράτους και των αφεντικών. Οι φασίστες ΔΕΝ έχουν θέση στην κοινωνία ΔΕΝ έχουν θέση στην εργατική τάξη. Είναι απλά το μακρύ χέρι αυτού του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. 

Όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, ως και καλά αντιμνημονιακοί και στο πλευρό του λαού, τους “ξεφεύγουν” μπόλικες αντιλαϊκές κινήσεις όπως η σιωπή στη διάλυση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, η στήριξη στο ξεπούλημα της ΑΤΕ, το χάρισμα των χρεών των ΠΑΕ, η υπερψήφιση του νομοσχεδίου για ξεπούλημα βραχονησίδων σε ιδιώτες καθώς και του νόμου για φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών, η στήριξη του μεγαλοεργολάβου Μπόμπολα σχετικά με την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, η στήριξη στο κλείσιμο της ΕΡΤ και άλλα πολλά. 

Σκοπός τους είναι να αποπροσανατολίσουν το λαό, να στρέψουν την οργή του κόσμου ενάντια στους μετανάστες αντί για το κράτος και τους πλούσιους και να διασπείρουν το ρατσιστικό μίσος ανάμεσα στους λαούς. 

ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ!  

"Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου".

                                                                                                                     Μπέρτολτ Μπρεχτ